Thursday, December 27, 2012

සංසාරාරණ්‍යයේ උරුමක්කාරයා - සයිමන් නවගත්තේගම

"මං හරි ගඳයි නේද?"

ඈ හැරී ජලාශය දෙස බලා නැඟී සිටියා ය. දුන්න ඊතල මිටිය මිටිය ගලවා ඔහු පසෙක අත හැරියා ය.

"මං උඹ වෙනුවෙන් දිය නා ගන්නම්"

ඈ මනාව දිය නානු බලා සිටි දඩයක්කාරයාට මෙහෙම සිතුණේය.

"භගිනිය නම් වූ යකින්න කාමයෙන් මුසපත්ව සිටින්නී ය. ඇයට ඇගේ රැහැ පත් ව ඇත්තා වූ මරණ භීෂණය මතක නැතිව ගොස් ඇත්තේ ය. ඈ විසින් ආරක්ෂා කළ යුතු මා, ඕනෑම මොහොතක මරා දැමීමට පාවිච්චි කළ යුතු දුනුදිය මා අසළ ම දමා ගියා ය."

ඒ සමඟ ම ඔහුට ඇගේ මුඛයේ සිදු වූ විපර්යාසය ගැන ද මෙහෙම කල්පනාවක් ඇති විය.

"අනෙක් හැම විටෙක ම අපවිත්‍ර යයි සලකනු ලබන වසු පැටවාගේ මුව ඌ කිරි උරා බොන විට පවිත්‍ර ය. එබැවින් ඌ ඉඳුල් කළ කිරි දොවා ගනු ලබයි. බල්ලා ගේ ඉඳුල් නො කෑ යුතු බවට නියමයක් ඇත. බල්ලා දඩයම් කළ සතා කෑමට ගනු ලැබේ. එබැවින් දඩයම් කරන විට බලු කට පිරිසිදු ය. පළතුරු ගෙඩිවලට ඇන බිම හෙලන විට වවුලා ගේ කට ද කුරුල්ලා ගේ හොට ද පිරිසිදු ය. අන් හැම විටම කසල ගොඩක් සේ අපවිත්‍ර ස්ත්‍රී මුඛය රති ක්‍රීඩා අවස්ථාවෙහි දී නිර්මල ය....."


පිටු -33, 34-

No comments:

Post a Comment