දෙහි: සුවඳ, රස සහ කටු - හිමාලි එන්. ලියනගේ

හොඳ පොතක්. පොත මුලින් කියවද්දී මහ බැංකුවේ බෝම්බ පිපිරීම වැනි සිද්ධි උවමනාවට වඩා විස්තර කරලා තියෙන ගතියක් දැනුනා. වෙලාවකට හිතුනා ඒවා කතුවරියගේ හැබෑම අත්දැකීම් නිසා එහෙම උනාදෝ කියලත්. කතුවරියගේ අත්දැකීම් උනා හෝ නූනා ඒවා කතාවට අදාල බව දැනුනේ පොත කියවලා ඉවර උනාමයි. ලේඛන භාෂාවෙන් දිවෙන පොතේ මුල හරියේ සමහර වාක්‍යයන්(දෙබස් නොවෙන) හිටි හැටියේම කථන භාෂාවෙන් ලියවිලා තියෙන ගතියක් දැනුනා. උදා:- "ස්වරය කොතරම් සන්සුන් උනත් ඒ සැනසුම් සුසුම් ටෙලිෆෝන් එක අතරින් මට ඇහෙනවා" (පිටුව 16) මට මතක විදිහට එහෙම වාක්‍යය කීපයක් තිබ්බේ පොතේ මුලම හරියේ විතරයි.

උඩ ඡේදේ කිව්වා වගේ සමහර සිද්ධීන් උවමනාවට වඩා විස්තර කළා යැයි පොත කියවන්න පටන් ගත්තු ගමන් දැනෙන නිසා මුල හරිය පොඩි කම්මැලි ගතියක් නොදැනුනාමත් නෙමෙයි. හැබැයි ඉදිරියට මොකක් වෙයිද කියන කුතුහලය පොත දිගටම කියවන්න පොළඹවනවා.

වැදගත්ම දේ මේ පොතේ අවසානයයි. ඇත්තටම ඒක ඉතාමත් හොඳ අවසානයක්. පොත අගට යනකොට රමේෂ්ගේ හැසිරීම් රටාව නිසා ඔහු කිසියම් අයුරකින් ත්‍රස්ථවාදීන් හා සම්බන්ධ ඇතැයි කියලා මට හිතුනත් පොතේ අවසානයට එන තෙක්ම යසීමා වැනි චරිත ගැන සැකයක් මට ඇති නොවුන තරම්. පාඨකයාට(මට) අනුමාන කළ නොහැකි විදිහේ අවසානයක් කියවන්න ලැබීම ඇත්තටම සතුටක්!

"මිනිස්සුන්ගේ ජීවිත අරගලයක් වෙලා තියෙන්නේ ඒ මිනිස්සු නිසාමයි. තැපෑලෙන් බඩුවක් යැව්වම ඒක හොරකම් කරන්නේ එතන වැඩ කරන උන්මයි. පොලීසියට පැමිණිල්ලක් ගෙනිච්චාම ඇඳුරුම් කමක් හොයාගෙන පගාවක් ගෙනත් දුන්නොත් තවත් මිනිහෙක් පාගන පොලිස් කාරයා මේ සමාජයේම තවත් මිනිහෙක්. රටේ එනර්ජි ක්‍රයිසිස් එකක් තියෙද්දී, වායු සමීකරණය කරපු සාප්පුවල දොරවල් මුළු දවල් කාලෙම හායි ගාලා ඇරලා දාලා. රෑට ලාස්වේගාස් වලට වැඩියෙන් ඒවායේ ලයිට් දාලා. හැම තැනම ප්‍රමිතියකට නැතිව කොන්ක්‍රීට් ගොඩනැඟිලි අටවනවා. වතුර බහින්නේ නැතුව ගං වතුර ගැලුවම ආණ්ඩුවට බණිනවා. දවසක් කොළඹ තියෙන පොෂ්ම ඇඳුම් කඩයකින් එළියට ආව නෝනා කෙනෙක් පැජරෝ එකට නගින්න ඉස්සෙල්ලා බිබී හිටපු ඩිස්පෝසිබල් කප් එක බිමට විසි කළා. තවත් මොනවද?" (පිටුව 149)

මේ පොතේ කතුවරියට බ්ලොග් එකක් තියෙනවා. මේ තියෙන්නේ ලින්ක් එක -  http://www.alimetree.com/

සංසාරාරණ්‍යයේ උරුමක්කාරයා - සයිමන් නවගත්තේගම

"මං හරි ගඳයි නේද?"

ඈ හැරී ජලාශය දෙස බලා නැඟී සිටියා ය. දුන්න ඊතල මිටිය මිටිය ගලවා ඔහු පසෙක අත හැරියා ය.

"මං උඹ වෙනුවෙන් දිය නා ගන්නම්"

ඈ මනාව දිය නානු බලා සිටි දඩයක්කාරයාට මෙහෙම සිතුණේය.

"භගිනිය නම් වූ යකින්න කාමයෙන් මුසපත්ව සිටින්නී ය. ඇයට ඇගේ රැහැ පත් ව ඇත්තා වූ මරණ භීෂණය මතක නැතිව ගොස් ඇත්තේ ය. ඈ විසින් ආරක්ෂා කළ යුතු මා, ඕනෑම මොහොතක මරා දැමීමට පාවිච්චි කළ යුතු දුනුදිය මා අසළ ම දමා ගියා ය."

ඒ සමඟ ම ඔහුට ඇගේ මුඛයේ සිදු වූ විපර්යාසය ගැන ද මෙහෙම කල්පනාවක් ඇති විය.

"අනෙක් හැම විටෙක ම අපවිත්‍ර යයි සලකනු ලබන වසු පැටවාගේ මුව ඌ කිරි උරා බොන විට පවිත්‍ර ය. එබැවින් ඌ ඉඳුල් කළ කිරි දොවා ගනු ලබයි. බල්ලා ගේ ඉඳුල් නො කෑ යුතු බවට නියමයක් ඇත. බල්ලා දඩයම් කළ සතා කෑමට ගනු ලැබේ. එබැවින් දඩයම් කරන විට බලු කට පිරිසිදු ය. පළතුරු ගෙඩිවලට ඇන බිම හෙලන විට වවුලා ගේ කට ද කුරුල්ලා ගේ හොට ද පිරිසිදු ය. අන් හැම විටම කසල ගොඩක් සේ අපවිත්‍ර ස්ත්‍රී මුඛය රති ක්‍රීඩා අවස්ථාවෙහි දී නිර්මල ය....."

පිටු -33, 34-

සංසාරාරණ්‍යයේ දඩයක්කාරයා - සයිමන් නවගත්තේගම

තමාට දඩයක්කාරයෙකැයි කියා හාමුදුරුවෝ කීවෝය. ඔහුට මෙය නැවත වතාවක් මේ වෙලාවේ දී මතක් වූයේය.

ඔහු පොකුණ පසුකොට යන්නට ගිය නමුත් කකුල් දෙක ඇදුණේ පොකුණ දෙසට ම ය. හිතේ ඝට්ටනය වැඩි වෙලාවක් පැවතුනෙ නැත. පොකුණ අසබඩ ගල් බෙනය දිහා බැලුවේ ද හැමදා ඒ පුරුද්දට වගේ ය. ඔහු අමුඩ රෙද්ද බුරුල් කොට හරි බරි ගැහී ගල් බෙනය පේන තෙක් හරියේ ගල්තලාව මත හිඳ ගත්තේ ය. මළ හිරු බැස යන නමුත්, දහවල සද්ද වියැකී යමින් වනාන්තරයේ රාත්‍රී ශබ්ද ආරම්භ වන නමුත් ඉන් පසු ඒ කිසිවක් ඔහුගේ දෑසට කනට වැද්ද ගත්තේ නැත. ඔහු හාමුදුරුවන් සේ ධ්‍යාන ගත වී අඩවන් දෑසින් බලා සිටියේ ය.  ඔහුගේ දෑසේ ඒකායන ආරම්මණය ගල් බෙනය වී ය. මුහුණ පුරා ගන ව වැඩුණු උඩු රැවුල් කොනක් ඔහුගේ දත් අතරට නිතැතින්ම හසුවී තිබිණි. වමාරා කන මීමෙකු මෙන් ඔහු රැවුල් කොන් සූප්පු කරමින් බලා සිටියේ ය.

ඔහුගේ දර්ශන පථයට ආරම්මණය දිගේ ඇදී එන්නට වී ය. බෙනයේ සැඟ වී දවස පුරා සිට ඇතැම් හැන්දෑවක එළියට එන නාග මාණවිකාව ඇයයි. ගල් බෙනයෙන් එළියට ආ ඇය නිශ්චල ව සිටියා ය. ඇය ඔහු දිහා බලා සිටින බව ඔහුට සහතික ය.

ඒ සමඟ ම ඔහු පිටුපසින් 'ෂූස් ෂූස්' යැයි සිහින් ශබ්දයක් ඇසෙන්නට විය. ඔහු ඒ හඬ මනාව හැඳින්නේ ය. පර්වතයේ විහාර කුටිය පිටුපස නිධානය රකින නාගරාජයා ඔහු ය. ඔහු නාග මාණවිකාව දිහා බලාගෙන තමා හරහා ඇය කරා සංඥා යවමින් කෙමෙන් කෙමෙන් ඇදී එන බව ඔහු හැඳින දන්නේ ය. දඩයක්කාරයා හැරී බැලුවේ නැත.

දඩයක්කාරයා නාග මාණවිකාවගේ අලංකාර කුඩා පෙණ ගොබය දිහා වශීකෘත ව බලා සිටියේ ය. ඔහු හිතා මතා ම වගේ නාගරාජයා දිහා බැලුවේ නැත. දැවැන්ත වූ ද ඉතා හැඩ වැඩ වූ ද නාගරාජයා දිහා ඔහු නොබැලුවේ ඔහු කෙරෙහි ඇති විය හැකි ඊර්ෂ්‍යා පරවශ ක්‍රෝධයක් මඟහරින්නට මෙනි. නාග මාණවිකාව පියකරු පෙන ගොබය දිග හැර රැඟුමක් ආරම්භ කරන්නට මෙන් සෙමෙන් සෙමෙන් එය තාලයකට දෙපැත්තට වනයි. නාගරාජයා ඒ පැත්තට ඇදී යනු ඔහුට යන්තමට පෙනෙයි. මේ සමඟම දඩයක්කාරයාගේ කුස තුළ දරණ ගැසී සිටි නාගරාජයාද ප්‍රාණවත් ව දිග හැරෙන්නට විය. ඔහු ද නාග කන්‍යාව වෙත යන්නටම මැඩගත නො හැකි ආශාවකින් දඟලන්නේ ය. එතකුදු වුවත් දඩයක්කාරයා හැඩි දැඩි ව ඇදි පුරාණ ගසක් මෙන් නො නැඟිට නො නැමී එතැන ම සිටියේ ය. දෙපය විහිදුවා නාග කන්‍යාවට මනා සේ පෙන්නට  තාලයකට පැද්දෙමින් රැඟුමක් රඟන්නට පමණක් අවකාශ සැලැස්සූයේ ය. නිධානය රකිනා නාගරාජයා දැන් නාග කන්‍යාව හා පෙණයට පෙණය තබා කයට කය තබා ඔතා නිරායාසයේ නැළවෙන්නට ඉඩ හැර සිටී. හැඩි දැඩි ලෙස පෙණය පුප්පා ගත් තමන්ගේ නාගරාජයාට අවකාශ දුනහොත් තව මොහොතකින් නිධානය රකින නාගරාජයා හා මාරාන්තික පොරයක් ආරම්භ වන්නේ ය.

ඉතාම ලෙහෙසියෙන් සතුරා මරා හෙළීමට තමන්ගේ නාගයාට හැකි බව දඩයක්කාරයා දන්නේ ය. මෙම මරණය උප'නුපන් ජාති දක්වා පවත්නා වූ වෛර ජීව බීජයක්  ජාතක කොට දා අවසන් වන බව ද ඔහු දන්නේ ය. වනාන්තරයේ සහජීවනයට බාධාවක් වන එබඳු  වෛරයක බිහිසිණු පෙරනිමිති දන්නා දඩයක්කාරයා තම අකීකරු නාගරාජයා තම දෑතින්ම  දැඩිව ගෙන මැඩ පැවැත්වූයේ ය.

ඌ වරක් දෙකක් ඔහුගේ දෑතෙහි ග්‍රහණයෙන් ගිලිහී දෑත මිටින් ගිලිහී නාග කන්‍යාව දෙසට ම තම ලේ ක්‍රෝධයෙන් ලේ තෘෂ්ණාවෙන් කිටි කිටියේ පිම්බුණු පෙණය විදිහා දැක්වූයේ ය. ගල් පර්වතය මස්තකයෙහි දිවා රෑ ජීවිත කාලයක් ආත්ම දමන චර්යාවෙහි නියුක්ත වන්නා වූ හාමුදුරුවන්ගේ වේදනා බර මුහුණ ඔහුට සිහි වූයේ ය. ඒ හා ම දමනය වූ නාගරාජයා, කුස හිස පුරවා ගත් සෙම්බුවක් පමණ ක්‍රෝධය, තෘෂ්ණාව හාත්පස වමාරාගෙන, ප්‍රාණය නිරුද්ධ වන හදවතක් පරිදි ගැහි ගැහී නිහඬ වන්නට වූයේ ය. තම කය, සපුරා සිස් වූ තුඹසක් මෙන් දඩයක්කාරයාට දැනෙන්නට වූයේ ය. තෘෂ්ණා වධයෙන් ද, දඬු අඬුවක් බඳු ව තෙරපුණු තම දැඩි ඇඟිලි දඬුවල ආත්ම දමන ග්‍රහණයෙන් ද වෙහෙසට පත් වූ නාගරාජයා හිස් හුඹස් කුහරයක් බඳු වූ ඔහුගේ සිරුර තුළට ආපසු ඇදෙන්නට වූයේ ය.

පිටු -16, 17, 18-

ර ුයිත දහය - ජනක මහබෙල්ලන

සුළඟ වගේ ඇවිදින් - දිනේෂ් කොළඹගේ

මේ පොත කියවන්න ගත්තේ කීප දෙනෙක්ම හරිම ආසාවෙන් කියෙව්ව පොතක්ය කියලා තැන් තැන් වල ලියලා තියෙනවා දැකලා. කතාව කියවන්න ගත්තු ගමන්ට මට දැනුනේ හරිම අපුලක්. මේ පොත ලියලා තියෙන භාෂා විලාසයට මං පොඩ්ඩක්වත් කැමති නෑ. පිටු තුන හතරක් කියවලා නවත්තපු මම මේ පොත කලින් කියවපු කීප දෙනෙක්ගෙන් ඒ ගැන ඇහුවා. එයාලා පොත කියවලා තිබ්බේ ඉස්කෝලේ යන කාලේ. ඒ කාලෙනම් පොත බොක්කටම වැදුනලු. හැබැයි දැන් කියෙව්වොත් මොනවා හිතෙයිද දන්නෑ කියලා එක්කෙනෙක් කිව්වා. ඉස්කෝලේ යන කාලෙනම් හිතට වදින්න ගොඩක් ඉඩ තියෙනවා. මොකද මේ කතාවේ සමහර දේවල් පාසල් කාලේ අපි උනත් කරපුවා. අවසානයේ මං තීරණය කළා අමාරුවෙන් හරි පොත කියවලා ඉවර කරන්න. කියවගෙන යනකොට මං හිතන්නේ මම ඒ අපුලට හුරු වුනා. ඒත් කතාවේ ප්‍රධාන මාතෘකාව ගැන කිසිම පැහැදීමක් ඇති වුනේ නෑ.

"අම්මා කෙනෙක් පොඩි ළමයෙක්ට බත් කවනවා වගේ, අරුණි අක්කා මට අයිස්ක්‍රීම් කැව්වා"
පොතේ 122 පිටුවේ තියෙන මේ වාක්‍යයට මට හිනා ගිය තරමක්!
 

මම මහා ලොකුවට පොත් බර තොගයක් කියවපු කෙනෙක් නෙමෙයි. හැබැයි ඉස්කෝලේ යන්න ගත්තු දවසේ ඉඳන්ම වගේ එක එක පොත් කියවලා තියෙනවා. ඒත් ඒ කිසිම දවසක මේ හොටු කතා මට අල්ලුවේ නෑ. සුජීව ප්‍රසන්න ආරච්චිගේ නව කතා වල පලවෙනි පිටු දෙක තුන විතරක් කියවලා නතර කරලා තියෙනවා කීප සැරයක්ම. 

සුළඟ වගේ ඇවිදින් නවකතාව කියවලා ඉවර උනාම මට මතක් වුනේ මේ විදිහම තව එක නව කතාවක් මං කියවලා තියෙන බව. ඒ කිව්වේ පාසල් කාලයේ හට ගන්න පෙමක්. නොගැලපෙන දෙන්නෙක්ගෙ ආදරක්. අවසානය ශෝකාන්තයක්.(මට සාපේක්ෂව පට්ට බොළඳ නව කතාවක්) ඒ පොතේ නම මට මතක නෑ. නමුත් අකමැත්තෙන් උනත් ඒ පොත කියවන්න වෙච්ච සිද්ධිය මට ආයේ මතක් උනා. මතක් වෙච්චි වෙලේ මෙතනම ඒකත් ලියලා දාන්න හිතුනා.

ඒ අපි ඕලෙවල් ඉවර වෙලා රිසාල්ට් එනකම් ඉන්න කාලයයි. අපේ සංවාද සිද්ද වුණේ sms මාර්ගයෙන්.

"ඔයා මොකද කරන්නේ?" මම sms එකක් යැව්වා.

"පොතක් කියවනවා. ඒක හරිම බොළඳයි"

"මොකක්ද බොළඳයි කියන්නේ?"

"මේ මම කියවන පොත වගේ ඒවා තමයි බොළඳ නවකතා කියන්නේ"

"මම නම් ඒ වචනේ තේරුම දන්නෑ"

"මම ඔයාට දෙන්නම් මේ පොත කියවන්න. එතකොට තේරෙයි බොළඳ කියන වචනේ තේරුම."

බොළඳ කියන එකේ තේරුම දැනගෙන හිටියත් එදා මට අවශ්‍ය දේ ඒ විදිහටම සිද්ධ උනා. ඒ කියනේ මම ඇයව මුණ ගැහෙන්න පොටක් පාද ගත්තා. දැන් කල්පනා කළාම ඇගෙයි මගෙයි දෙබසත් බොළඳයි. ආදරේ කියන බැඳීමේ, බොළඳ කමත් එක ලක්ෂණයක්ද කියලත් වෙලාවකට හිතෙනවා!

මගේ ප්‍රථම ඒක පාර්ශවික ආදරය, ඇගෙයි මගෙයි මිත්‍රත්වය නැති කළේ ඒ මිත්‍රත්වය ආදරයක් බවට පෙරල ගන්න මං කරපු උත්සාහයයි. මීට සති කීපයකට උඩදී මට ඇයව මූණටම මුණ ගැහුනා බොරැල්ල හන්දියේදි. මමයි ඇයයි දෙන්නම අපි අපිව නොදැක්ක ගානට බිම බලාගෙන ගියා. මට දුකක්වත් සතුටක්වත් දැනුන්නෑ. දැන් කොච්චර කල්ද! මතකයන් විතරක් වෙලා. ඒ මතක වලට තව දුරටත් හැඟීම් අවුස්සන්න බෑ!

කෙටිකතාව ගැන...

අධ්‍යාපන පොදු සහතිකපත්‍ර උසස්පෙළ විභාගය සඳහා කෙටිකතා සංග්‍රහය නමින් අධ්‍යාපන දෙපාර්තමේන්තුව විසින් සම්පාදිත පොතක් අපේ ගෙදර තිබ්බා. මේ තියෙන්නේ පොතේ මුලම කෙටිකතාව පිළිබඳව තිබුණු හැඳින්වීම.

ඇට මැස්සා

ලිපියේ අත්සනක් නොවීය. එහෙත් කුඩා කල ඔවුන් උගත් කවියක් ලිපියේ කෙළවර විය.

එවිට මම
ජීවත් වුවත්
මිය ගියත්
වාසනාවන්ත මී මැස්සෙක් මි.


 

-පිටුව 423-

පොත - The Gadfly

ලිව්වේ - E.L Voynich
සිංහල පොත - ඇට මැස්සා
පරිවර්තනය කළේ - සුගතපාල ද සිල්වා

බත්තලංගුණ්ඩුව - මංජුල වෙඩිවර්ධන

විවාහය විහිළුවක් බව ඇත්තකි. ඒත් ඒ විහිළුවෙහි ගිලී යමින් ජීවිත කාලයේම ඉකිබිඳීමට මිනිසා තුල ඇත්තේ අප්‍රමාණ කැපවීමකි. ඉකි බිඳීම, සිනහව ලෙස තර්ක කරීම වරු ගණන් එක දිගට නොකා නොබී වුව කළ හැක්කකි. ප්‍රේමයේ ව්‍යාජ සර්පයා ලෝකය මැවූ දා සිටම හදවතේ වෙලී එයට ම දෂ්ඨ කරමින් සිටියේය. ප්‍රේමයේ නග්න බව වසා ගැන්මට අත්තික්කා කොළඅතු වලට නොහැකි බව ආදම්ට පසක් වන විට පෙරහැර ගොසිනි. ආදම් දත් ගගහා සිටි දැවැන්ත ඇපල් ගෙඩිය විසි කර දැමීය. ඒත් ඒදන් උයනෙන් ගලා ගිය ගංගා දියෙහි කිමිදී යළි මතු වී පාවෙමින් තිබිණ. පාවී ගලා ගිය ඇපලය උයනින් පිටතදී යුප්‍රටීස්, ටයිග්‍රීස්, පිෂොන් හෝ ගීහොන් යන ගංගාවන්ගෙන් කුමක් ඔස්සේ ඉදිරියට ගියේ දැයි කිසිවෙක් නොදනිති.

ඒත් මා කළ ගවේෂණ තුලින් එළැඹි ප්‍රධානතම නිගමන ත්‍රිත්වයකි. පෘථිවිය දරා උසුලන ඇපලෝ දෙවියන් ජනිත වූයේ එම ඇපල් ගෙඩියෙන් බව පළවැනි නිගමනයයි. දෙවැන්න ඇපලෝ යානය නිපදවූයේ ප්‍රේමයේ දුෂ්ඨ ධූරාවලියෙන් ඈත් වී අභ්‍යාවකාශ ගතවීමටයි. එහෙත් විශ්වය නවාතැන්පළක් කළ නොහෙනා බැවින් පෘථිවියෙහි ම ලැග ප්‍රේම කරන්නට සිදුවී තිබේ.ප්‍රේම ආතුරයන් හට, ප්‍රේම ආතුරයන්ගෙන්, ප්‍රේම ආතුරයන් කෙරෙන් ආදී ලෙස ජීවිතයේ ජීවිතේ විවිධ අවදීන් හි ඇතිවන අතුරු ආබාධ නිෂ්ඨාවටම සුව කිරීම උදෙසා ඇපලෝ රෝහල බිහිවී තිබේ. එය තුන්වැනි නිගමනයයි.


 

 පිටු 18 - 19

ගුරු ගීතය - චිංගිස් අයිත්මාතව්

කඳුවල මෙවැනි උල්පත් පැන නගී. ඒ වටා අඩිපාරවල් ඇතිවේ. මිනිස්සු අඩිපාරවල් ඔස්සේ ගොස් උල්පත් වලින් ජලය ලබාගනිති. එහෙත් පුළුල් මාර්ග ඇතිවූ පසු අර අඩිපාරවල් අමතක කර දමති. උල්පත් වටා කෙමෙන් කටුවැල් වැවී මුළු ගැනේ. අවට සිට බලන්නෙකුට ඒ උල්පත් නොපෙනේ. රස්නේ ඇති දවසක කෙනෙක් සිය පිපාසය නිවා ගැනීම පිණිස මහ මගින් ඉවත් වී අර උල්පත සොයා එති. මුළු ගැන්වී තිබෙන උල්පත සොයා එමින් ඒ වටා ඇති වල් පැලෑටි සහ කටුවැල් උදුරා දමති. කිසිකෙනෙකු විසින් හෝ අපිරිසිදු නොකරන ලද ඒ උල්පතේ ප්‍රණීත සිසිල් ජලය නිසලව ගලා බසිමින් නිල්වන් කැටපතක් සේ විනිවිද පෙනේ. එවිට උල්පත තුළින් තමාද හිරු සහ අහසද කඳුවැටිද පෙනෙන්නාසේය... එවැනි සුන්දර තැන් ගැන අන් අයට නොදන්වා සිටීම පාපයක් ලෙස ගණන් ගන්නා අර මිනිසා සිය සගයන්ටද ඒ බව දැන්වීමට ඉටා ගන්නා නමුදු පසුව එය අමතක කර දමයි.

එදිනෙදා ජිවිතයේ මෙලෙසම සිදුවේ. එහෙත් එය ජීවිතය ය.

පිටු 82-83

රුසියානු පොත - Der erste Lehrer

ලිව්වේ - Chingiz Aitmatov
සිංහල පොත - ගුරු ගීතය
පරිවර්තනය කළේ - දැදිගම වී. රුද්‍රිගු

දෙවියෝ සහ භූතයෝ - ආචාර්ය ඒබ්‍රහම් ටී. කොවූර්

සිතන්නා මියගිය කල්හි ද සිතුවිලි පවතී ය යි කීම පුද්ගලයෙකු මිය යාමට ටික වෙලාවකට පෙර වයින් කරන ලද ඔරලෝසුවක් තවමත් දුවන නිසා ඔහුගේ පණ තවමත් පවතී ය යි කීම වැනි විහිළුවකි. මළ ඇඳේ දී කෙනෙකු කළ කතා බහ පටිගත කොට දැනුදු ඇසිය හැකි නමුදු ඔහුගේ ජීවිතය නොනැසී පවතේ යැ යි කීම අර්ථ ශූන්‍ය අදහසකි.

මස්තිස්කයෙන් තොරම මනසක් පැවතිය හැකිනම් එය නැවත උපදිනු ලැබිය හැකි නම් පෘථිවිය මත ජීවීන් බිහිවීමට පෙර මේවා තිබුණේ කොහේ ද? සිතන්නෙකුගෙන් තොරව සිතුවිල්ලක් තිබිය හැකි ද? මතක තබාගන්නෙකු නොමැතිව මතකයක් පැවතිය හැකි ද? පුද්ගලයෙකුගෙන් තොරව විඥානයක් තිබිය හැකි ද?

ඉන්ධනයකින් තොරව ගින්නක් තිබිය නොහැක්කා සේ ශරීරයකින් තොරව ජීවයක් හෝ ස්මරණයක් තිබිය නොහැකිය. මරණයෙන් ජීවිතය හා මනස අවසන් වෙයි.

ජීවිතය හා මනස, ශරීරය මිය යාමට පසුත් පැවතිය නොහැකි බැවින් සදාතනික ජීවිතයක් ගැන කතා කිරීම සම්පප්‍රලාපයකි. සදාතනික ආත්මය යන අදහස ද මීට වෙනස් නොවේ. මේ සත්‍ය දැන් සිටි ගෞතම බුදුන් සියවස් විසි පහකට ඈත අනාත්ම ධර්මය දේශනා කළහ.

ගෞතම බුදුන්ගේ පරිනිර්වාණයෙන් කලකට පසු අනාත්ම ධර්මයට විරුද්ධ වූ බමුණු විස්වාසයක් වන පුනුරුප්පත්තිවාදය බෞද්ධ ලිපි ලේඛණවලට ඇතුලත් වීම අවාසනාවන්ත සිදුවීමකි.

-පිටුව 81-

පොත - Gods, Demon and Spirits

ලිව්වේ - Dr. Abraham Kovoor
සිංහල පොත - දෙවියෝ සහ භූතයෝ
පරිවර්තනය කළේ -එච්. එස්. ධර්මපාල සේනාරත්න

බිත්ති හතර - සුගතපාල ද සිල්වා

"ජීවිතය ශූන්‍ය දෙයකි. මිනිසා ශූන්‍ය තාවයට බැඳ තබන්නේ රාගයයි. ආලය එයටම තවත් ලස්සන වචනයක්
පමණය."


"ගැහැනියකගේ දෙ නෙත තුළින් ඇගේ හදවතට එබිය යුතුය. ලෝකයේ සුන්දරත්වය රැඳි තිබෙන්නේ එතැන ය."

පිටු 28-29



සිරගත කුමරිය - පරිවර්තනය අනුල ද සිල්වා

කතාව කියවාගෙන ගිය අතර තුර මෙන්ම කතාව කියවා අවසන් මේ මොහොතේ පවා මට සිතෙන්නේ වසර 20ක් වැනි දීර්ඝ කාලයක් හරි හමන් කෑමක් බීමකුදු නොමැතිව අසනීපයකදී බෙහෙතක් පවා නැතිව අඩුම තරමේ ඉර එළිය දකින්නට පවා වරම් නොමැතිව තරුණ කාලය සිරකුටියක ගෙවා දැමූ මලිකා අව්ෆර් ඇතුලු පිරිස මෝඩයින් බවයි.

නමුත් පොත කියවූ ඔබට ඇය වීරවරියක් යැයි සිතුනාද? එසේනම් මා ඔබෙන් විමසන එකම පැනය "ඔබත් ඈ මෙන් සිරගත වී ඔබේ තරුණ කාලය ගෙවා දැමීමට කැමතිද?"

මලිකා අව්ෆර් සිටි තැන මා සිටියානම් අනේකවිද ව්ධ වේදනා විඳිමින් අවුරුදු 20 සිරකුටියක ජීවත් වීමේ මෝඩ තීරණය වෙනුවට සියදිවි නසා ගැනීමේ සරල විසඳුමට පෙළඹෙනු නොඅනුමානය.

පොත - La Prisonniere
ලිව්වේ - Malika Oufkir and Michele Fitoussi
සිංහල පොත - සිරගත කුමරිය
පරිවර්තනය කළේ - අනුල ද සිල්වා

ශීතා - මාර්ටින් වික්‍රමසිංහ

අනුකම්පාවට භාජනය වියයුතු තැනැත්තා ඉදිරියෙහි නැතිකල ළතෙත් වූවෙකු තුළවූවත් අනුකම්පාවක් පහළ වන්නේ ඉතා කලාතුරෙකිනි. මෙය නිසග මිනිස් ගතියකි.

-පිටුව 45-