ඔහු කෙල පාරක් ගසා නැගිට, අඩිපාර දිගේ තඩිබණ්ඩා ගේ වැව් කොටුව දිහාට ගමන් කෙළේ ය. කවදාවත් එළියක් රැගෙන නොයන ඔහු ගේ ඇස් කොටියෙකුගෙ මෙන් තියුණු වෙයි. අඳුර වත් ම, ඔහුගේ දෑස තවත් තියුණු වෙයි. ඔහු තියුණු දෑසින්, අඳුර අතරින්, අදෘශ්‍යමාන කිසිවක් දිහා බලා සිටින්නට විය. ඔහු වෙලාවක් යනතුරු කිසිවක් පහත් හඬින් කතාකරමින් සිටියේ ය. නිශ්චිත තීරණයකට එළඹුනා සේ, ආපසු තම ගෙපැල වෙත ගමන් කළේ ය. අවට කිසිවෙකු සිටිනා බවට හෝඩුවාවක් නොවී ය. ඔහු පිළ අසලට ම ගොස් සිටගත්තේ ය. තමා ප්‍රමාණයට වඩා මහන්සී වී ඇත්තා සේ පෙණුනේ මන්ද? අවට සිසාරා යන කුණාටු හඬ අභිභවා, තම නාසයෙන් ගන්නා පිටකරනා, ආශ්වාස ප්‍රශ්වාස හඬ ඔහුට ඇසුණේ ය.
ඒ සමඟම පිටුපස පිළ පැත්තෙන්, තඩිබණ්ඩා උගුර පාදනු ඇසුණේ ය. තම බිරිඳගේ හතිය ඇසුණේ ය. ගොරොද්දේ අදින්නාක් මෙන්, ඇයගේ උගුරෙන් හඬක් පිටවෙනවා ද ඇසුණේ ය.
කිසිවක් සැකහැර දැනගත්තා සේ, ඔහු තුවක්කු කඳ එක කරකින් ගෙන, අනෙක් කරේ තබා ගත්තේ ය. නැවත ආපසු හැරී ගමන් කළේ ය.
ඒ සමඟම පිටුපස පිළ පැත්තෙන්, තඩිබණ්ඩා උගුර පාදනු ඇසුණේ ය. තම බිරිඳගේ හතිය ඇසුණේ ය. ගොරොද්දේ අදින්නාක් මෙන්, ඇයගේ උගුරෙන් හඬක් පිටවෙනවා ද ඇසුණේ ය.
කිසිවක් සැකහැර දැනගත්තා සේ, ඔහු තුවක්කු කඳ එක කරකින් ගෙන, අනෙක් කරේ තබා ගත්තේ ය. නැවත ආපසු හැරී ගමන් කළේ ය.
-පිටුව 40-
"මොනවද මේ කුයිල? සුවඳ? - මගේ අම්බෝ කොහෙන් උඹ ගාව මේ මීක් මල් වගේ මතේ - මට මොකක් ද වෙනව වගේ - කලන්තේ - උඹ මගේ තාත්තා වගේ පුරුෂයෙක් - ඒත් මට ඉවස ඉන්ඩ බෑ මගේ අම්මේ!"
දඩයක්කාරයාගේ ඉඟ වටා අත්ගොබ යවා, ඔහුට තාංගු වී, ඔහුගේ කය පුරා වහනය වන්නා වූ, කස්තුරි මත් වාස්පයේ ගැලතෙන්නට වූවා ය. හැඩි දැඩි අංගෝනෙකු කුළු මීමෙකුගේ ඇඟ වට, නිෂ්ඵල වූ කෑදරකමකින්, ගිලගන්නට දඟලන සිහින් වූ හත් අට රියන් වූ, නාග මාපිල් කන්‍යාවක් සේ, පැටලෙන්නට වූවා ය. උමතු වූවා සේ, හඩන්නට ද, වලපින්නට ද, තෘෂ්ණාවෙන් සපා කන්නට ද, බදා ගන්ඩ ද, තල්ලු කරන්නට ද, තාංගු වෙන්ඩ ද වූවා ය.
දඩයක්කාරයාගේ ඉඟ වටා අත්ගොබ යවා, ඔහුට තාංගු වී, ඔහුගේ කය පුරා වහනය වන්නා වූ, කස්තුරි මත් වාස්පයේ ගැලතෙන්නට වූවා ය. හැඩි දැඩි අංගෝනෙකු කුළු මීමෙකුගේ ඇඟ වට, නිෂ්ඵල වූ කෑදරකමකින්, ගිලගන්නට දඟලන සිහින් වූ හත් අට රියන් වූ, නාග මාපිල් කන්‍යාවක් සේ, පැටලෙන්නට වූවා ය. උමතු වූවා සේ, හඩන්නට ද, වලපින්නට ද, තෘෂ්ණාවෙන් සපා කන්නට ද, බදා ගන්ඩ ද, තල්ලු කරන්නට ද, තාංගු වෙන්ඩ ද වූවා ය.
නැවතත ඇයට, ලේ මාලේ යන්නට ගෙන තිබුණි. ඇය කෙඳිරි ගාමින්, හාමත් ව පණ නැතු ව වැටුණු එකියක සේ, එරමිණියා ගාල පාමුල පොඩි වී ගිය කුරහන් ගස් අතර, සිහින් දැරියක ව වැතිර සිරියා ය. ඇගේ කය ඝෝර වලසකුගේ නිය පහුරෙන් බරු ගැසුණා සේ විය. වියැළෙමින් තිබූ තුවාල සියල්ල නැවතත් කබල් ගැලවී ලේ ගලමින් තිබුණි.
-පිටුව 90-
